Yr Eglwys yng Nghymru

Dduw pob Tymor, diolchwn i ti am yr holl fendithion, mawr a bach, yr wyt yn eu tywallt arnom beunydd. Mae rhai o’th fendithion yn amlwg, sef bywyd, iechyd, bwyd a dŵr, dillad a chysgod, perthynas a gwaith ystyrlon, ond mae cymaint o’th fendithion a’th roddion yn anamlwg, a diochwn yn awr am y rheini hefyd. Gan ein bod yn bobl fregus mae’n hawdd digalonni pan fydd bywyd yn taflu ei heriau atom. Cynorthwya ni i ystyried mai cyfle yw pob gwae i droi atat ti mewn ffydd, oherwydd mai ti yw Duw ac nid nyni. Nid oeddem yno pan greaist y nefoedd a’r ddaear a rhyfeddodau lluosog y dyfnderoedd ac nid oeddem yno pan gafodd Iesu ei wawdio a’i fflangellu a’i hoelio i’r groes. Ond yr ydym yma nawr, a thithau hefyd, felly Arglwydd helpa ni i weddïo mewn amser o wynfyd ac adfyd, drwy Iesu Grist ein Harglwydd, a ffurfiwyd ar wedd dynion a thrwy hynny a brofodd bleserau a thrallodion bywyd. Amen.

Colect 33 Hollalluog Dduw, ti yn unig all ddod â threfn i chwantau a serchiadau afreolus y ddynoliaeth bechadurus: dyro ras i’th bobl i garu dy orchmynion a deisyfu dy addewidion; fel, yn aml droeon y byd hwn, y sefydlir ein calonnau’n ddiogel lle mae gwir lawenydd i’w gael; trwy Iesu Grist ein Harglwydd, sy’n fyw ac yn teyrnasu gyda thi, yn undod yr Ysbryd Glân, yn un Duw, yn awr ac am byth.